Samsundan Doğdu Güneş

                                                                                  Bu gemi bu Karadeniz
                                                                               Sarı saçlım mavi gözlüm
                                                                              Nerede nerede neredesin dost?
                                                                              Bir daha gel Samsundan

                   Öyle bir ateşti ki bu Paşam!Yakıyor her tarafı amansız ve hunharca yakıyor.Kimi hasta dedi,kimi ölü.'Güneş girmeyen eve doktor girer'derler.Bir güneş gibi doğdu.

                  Çok amansız çetin bir mücadele başladı.Her taraftan yaralı,morfin dahi dindirmiyor ağrılarını.Çaresizce ölümü bekliyordu.Çıkmak lazımdı buradan ateşin kalbine gidip harmanlayanların boğazına çökmek lazımdı.

                    Bandırmaydı kurtuluşa sürekleyen;hırçındır Karadeniz.Barındırmaz her adamı,sessiz ve sakindi.Bandırmaya rehber oluyordu.Bir anda kabarıyor,Bandırmanın izini sürmesinler diye.

                 Bir Fatih gibi fethetti hırçın Karadeniz kalbini.Ulaştırdı Bandırmayı Samsuna.Hiçte yorulmamıştı.Aksine öyle bir haldeydi ki,durduğu yerde engelliyordu hırçın Karadeniz`imi.

                                                    

               Hızla girdi,öyle bir baktı ki; o bakış,o umutlu yüz.Baş kaldırdı,kendini büyük gören zalimin gafletine.

              Hakikati söyledi,hatta haykırdı.Yalancısın dediler, sen konuşma.Sus! Senaryonun dışına çıkma.Yırtıp attı;yeni senaryo yazdı.'Ya İstiklal Ya Ölüm' bundan gayrı yol yok dedi.

               Hain olarak ilan edildi.Kellesi istendi.Gizlediler,vermediler.'Ya İstiklal Ya Ölüm' dediler.Ateş çok büyüyordu,artık tek yerde değil bir çok yerde yakmışlardı.Korkuyorlardı!Korkak onlar,oysaki onlar daha güçlü.Kurşun var onlarda,silah var onlarda,asker ve para var.

                Bir an terettütde kaldılar,ya olmazsa.Ölümü de göze aldık.Can tatlıdır nede olsa.Akıllarına geldi.!Geldikleri gibi giderler.'O zaman ne duruyoruz.Kalkın!Susmayın!Korkmayın!

                Ateş o kadar yayılmıştı ki.Kimileri zafer edasıyla çakal gibi gezinip duruyordu,ta ki kurdun kokusunu alana kadar.'Biz fazlayız,onları yeriz'.
       
                 Akıldır koca bir vücudu yöneten.
                Cesaret ve özgürlük aşkıdır,
                Sayıya ve güce bakmayan.
                'Ya İstiklal Ya Ölüm' demektir.ateşleri yakan.Bir 'Kurtuluş Reçetesidir' hastayı ayıltan.
 
              Bir hilal,bir yıldız ve kırmızının uğruna can vermektir.Atı ve kılıcı verip,bir avuç toprak için kelle almaktır.Hırçın denizlerin kalbini fethedip yoldaş etmektir.Hain ateşini zafer ateşi ile söndürmektir.
 
              Bu vatandır,'Ya İstiklal Ya Ölüm' demektir.Bu hastaya güneş,bağımsızlığa ateştir.Mustafa Kemal`in direnişidir,gençliğin emanetini devralma davasıdır.Bir Bandırma kaldırıp,bir Golyat batırmaktır.

              Samsun`da yaktı'kurtuluş meşalesini'çakır gözlü.Halktı ismi hakikattir rehberi.Karış karış karış dolaştı Anadolu`yu fethetti insanların kalbini.İnandırdı gücün kırılacağına.Ve bir zafer kazandırdı.İstiklal Zaferini.

           Kelamımı sonlandırmadan önce bu üç kelimeyi yazıp emanetimizi tekrardan hatırlatacağım'EY TÜRK GENÇLİĞİ'...